سدیم دی اکسی کولاتSodium deoxycholate

توضیحات کلی

سدیم دی اکسی کولات یک نمک صفراوی و یک دترجنت یونی است. نمک‌های صفراوی همراه با لیپیدها/ چربی‌ها/ کلسترول کار می‌کنند و میسل‌های مخلوطی را در روده تشکیل می‌دهند. این میسل‌ها به هضم و جذب چربی از طریق دیواره روده کمک می‌کنند. سدیم دی اکسی کولات به‌عنوان یک عامل بازدارنده انتخابی برای محیط‌های کشت میکروبی استفاده می‌شود. با رشد و ادغام گلوکز به بخش‌های مختلف سلولی تداخل می‌کند و همچنین از تشکیل فلاژل در باکتری‌های گرم منفی جلوگیری می‌کند. مترداف سدیم دی اکسی کولات یا Sodium deoxycholate شامل نمک سدیم دزوکسی کولیک اسید، نمک سدیم اسید 3α،12α-دی هیدروکسی-5β-کولانیک و نمک سدیم 7-دئوکسی کولیک اسید است.

کاربرد

سدیم دی اکسی کولات یا Sodium deoxycholate در موارد زیر استفاده شده است:

• در بافر لیز تهیه‌شده برای بافت چربی براون استفاده شده است.
• در سلول زدایی مجرای دریچه آئورت استفاده شده است.
• برای حل کردن پروتئین‌های متصل به غشاء
• باعث القای فسفوریلاسیون تیروزین β-کاتنین و انتقال بعدی آن به هسته می‌شود و باعث فعال شدن سیگنالینگ β-کاتنین می‌شود (غلظت موثر 5-50 میکرومولار)
• سدیم دی اکسی کولات برای تهیه لیزات پروتئینی برای ایمونوبلاتینگ و ایمونوپریسیپیتاسیون پروتئین‌های نشاندار شده رادیویی استفاده شده است.
• سدیم دئوکسی کولات در تعدادی از محیط‌های باکتریولوژیک برای جداسازی و طبقه‌بندی باکتری‌های گرم منفی از غذا و محیط استفاده می‌شود.

عملکرد بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی

سدیم دی اکسی کولات چربی‌ها را برای جذب در روده ها حل می‌کند. سدیم دئوکسی کولات یک نمک صفراوی است که تجمع آپی روبیسین را در سلول‌های Caco-2 و همچنین افزایش جذب سروزی اپی روبیسین در ژژونوم و ایلئوم موش را تحریک می‌کند. این سورفکتانت هیستون‌های II را از DNA جدا می‌کند و همچنین باعث لیز غشای ویروس می‌شود.

سورفکتانت‌های غیر یونی مانند تویین 20 یا پلی سوربات 20 (Polysorbate 20)، پلورونیک F-127 (Pluronic F-127) و IGEPAL CA-630 یا اکتیل فنوکسی پلی (اتیلنوکسی) اتانول و تریتون X-100 (Triton X-100) دارای گروه‌های آب‌دوست حاوی اکسیژن با پیوند کووالانسی هستند که به ساختارهای پرنت آب‌گریز پیوند دارند. حلالیت آب گروه‌های اکسیژن نتیجه پیوند هیدروژنی است. پیوند هیدروژنی با افزایش دما کاهش می‌یابد و بنابراین حلالیت در آب، سورفکتانت‌های غیریونی با افزایش دما کاهش می‌یابد. سورفکتانت‌های غیر یونی نسبت به سورفکتانت‌های آنیونی حساسیت کمتری به‌سختی آب دارند و با شدت کمتری کف می‌کنند.

دمای نگه‌داری

دمای اتاق