لیپوپلی‌ساکارید اشریشیا کلی O111:B4Lipopolysaccharides from Escherichia coli O111:B4

لیپوپلی‌ساکارید اشریشیا کلی O111:B4 چیست ؟

لیپوپلی‌ساکاریدها (LPS) اجزای مشخص دیواره سلولی باکتری‌های گرم منفی هستند. این محصول از شرکت سیگماآلدریچ یک مولکول LPS معمولی دارای لیپید A (یک فسفولیپید مبتنی بر گلوکوز آمین)، یک الیگوساکارید هسته نسبتاً کوتاه و آنتی‌ژن O که یک پلی ساکارید دیستال است.

LPS به یکپارچگی غشای خارجی کمک باکتری‌های گرم منفی می‌کند و از سلول باکتری در برابر تأثیر نمک‌های صفراوی و آنتی‌بیوتیک‌های لیپوفیل محافظت می‌کند.

لیپوپلی‌ساکارید از طریق گیرنده‌های شناسایی الگو TLR2 و TLR4 تولید سایتوکین‌های مختلف پیش

التهابی مانند فاکتور نکروز توموری آلفا TNF-α، IL-1 (اینترلوکین 1) و IL-6  را از سلول‌های ایمنی تحریک می‌کند. در مرحله خارج سلولی LPS به یک مولکول ترنسپورت  به نام  LBP (lipid-binding protein) باند می‌شود که اتصال آن را به یک پروتئین سطحی به نام CD14 تسهیل می‌کند. سپس CD14 مولکول LPS را داخل غشاء سلولی می‌آورد، در مرحله بعد MD-2 که یک LPS-binding protein  است باعث اپسونیزه شدن LPS می‌شود که بتواند توسط پروتئین دیگری به نام TLR4 شناسایی شود ، بعد از اتصال به TLR4 سیگنالینگ سلولی آغاز می‌شود.

مطالعات جدید نشان می‌دهند که LPS از طریق مسیر سیگنالینگ TLR4-MyD88 عمل کرده و باعث تحریک TNF-α، IL-1β، و MIP-3α، نیتریک اکساید و IP-10 در ماکروفاژها می‌شود.

این محصول از اشرشیا کولی سروتیپ O111: B4 با فنل استخراج شده است. لیپید A مسئول فعالیت ادجوانتی LPS است. LPS مشابه سایر ادجوانت‌های مبتنی بر TLR، پاسخ Th1 را القاء می‌کند،

درحالی‌که در شرایط خاص LPS استنشاقی با دوز پایین می‌تواند پاسخ Th2 را افزایش دهد. درحالی‌که LPS یک ادجوانت قوی است، فعالیت پیروژنیک آن مانع از استفاده بالینی LPS در واکسن‌ها شده است. مقادیر زیادی LPS باعث تولید بیش از حد سایتوکین های التهابی و شوک سپتیک می‌شود.

کاربرد

• لیپوپلی‌ساکارید اشریشیا کلی سروتیپ O111:B4 برای تحریک ماکروفاژها استفاده شده است.
• برای تحریک سلول‌های B و القاء NOS (نیتریک اکسید سنتاز) در سلول‌های کبدی انسان استفاده شده است.
• برای پیش‌شرطی کردن در موش استفاده شده است.

دمای نگه‌داری

دمای 2-8 درجه سانتی‌گراد